bąbel pokrzywkowy (urtica)
– wykwit wystający ponad powierzchnię skóry, barwy porcelanowobiałej lub różowej, szybko powstający i ustępujący bez pozostawienia śladu
blizna (cicatrix)
– wytwór tkanki włóknistej w miejscu ubytku skóry właściwej
brodawka (papilla)
– twór anatomiczny, mała wyniosłość błony śluzowej, skóry lub wpuklenie zewnętrznej warstwy skóry właściwej w naskórek; verruca – twór głównie patologiczny, grudka naskórkowa różnego kształtu i pochodzenia
czyrak (furunculus)
– ropna zmiana skórna, umiejscowiona w gruczołach potowych lub mieszkach włosowych
grudka (papula)
– wykwit wyniosły ponad poziom skóry, o wzmożonej konsystencji, ustępujący bez pozostawienia śladu
guz (tumor)
– wykwit wyniosły poza powierzchnię skóry, dotyczy zmian w skórze właściwej, może sięgać głębszych narządów, np. guz zapalny, nowotworowy, ustępuje, pozostawiając blizny
guzek (tuberculum, nodulus)
– spoisty wykwit mniejszy od guza
krosta (pustula)
– pęcherzyk wypełniony treścią ropną
łuska (squama)
– złuszczająca się warstwa rogowa naskórka, rybia łuska
– zmiany skórne o metalicznie błyszczącym wyglądzie
modzel (callus)
– ograniczone zgrubienie warstwy rogowatej skóry, pojawiające się często na podeszwach stóp po spłaszczeniu poprzecznego łuku stopy i działaniu stałego ucisku obuwia na stopę; może występować po długotrwałym drażnieniu mechanicznym na dłoniach
naczyniak (angioma)
– rozszerzenia naczyń krwionośnych pod postacią małych, jasnoczerwonych zmian lub głębiej położonych, purpurowych zmian naczyniowych
nadżerka (erosio)
– owalny lub okrągły ubytek naskórka w wyniku jego zniszczenia
nagniotek (clavus)
– odcisk, rodzaj modzela, zgrubienie skóry mające w swym środku rdzeń grubiejący dośrodkowo i powodujący ostry ból pod uciskiem, umiejscowiony na stopach
obrzęk (oedema)
– nagromadzenie się nadmiernej ilości wody w tkankach i jamach ciała wskutek ogólnoustrojowego zaburzenia gospodarki wodnej i białkowej lub miejscowych zmian zakłócających wymianę wody między układem krwionośnym a tkankami
opryszczka (herpes, hydroa)
– pojawienie się wiązki pęcherzyków na obrzękniętej i zaczerwienionej podstawie zwykle pod nosem lub na wardze
ostuda (chloasma) – plamiste przebarwienia (brązowe) na twarzy u kobiet ciężarnych lub zażywających środki antykoncepcyjne, albo w następstwie zaburzeń wewnątrzwydzielniczych, a także czasami wywołane przez kosmetyki
otarcie naskórka (excoriatio)
– uszkodzenie naskórka na skutek siły działającej stycznie do powierzchni skóry; odsłonięte zostają brodawki skóry właściwej
owrzodzenie (exulceratio)
– ubytek tkanki w następstwie jej martwicy lub rozpadu, zwykle dotyczy skóry lub błon śluzowych
pęcherz (bulla)
– wykwit o cechach pęcherzyka i średnicy większej niż 0,5 cm
pęcherzyk (alveolus, folliculus)
– wykwit wypukły, z płynną zawartością pod naskórkiem, ustępujący bez blizny
pęknięcie (rhagades) i rozpadlina (rhagas)
– linijne ubytki dotyczące warstw głębszych skóry właściwej
plama (macula)
– wykwit płaski, niewyczuwalny przy dotyku, o różnym zabarwieniu, różniący się od skóry otaczającej wyłącznie zabarwieniem, powstający na skutek np. rozszerzonych naczyń krwionośnych skóry (stan zapalny), zwiększonej ilości barwnika (hemoglobina, melanina, substancje zewnątrzpochodne) lub braku barwnika (bielactwo)
podbiegnięcie krwawe (siniak) (suffusio sanguinis, suggillatio)
– plama na skórze po urazie tkanek miękkich, pochodząca z wylewającej się krwi z przerwanych naczyń krwionośnych; krew przenika z głębszych tkanek do powierzchownych warstw skóry; towarzyszy temu obrzęk, ból i podwyższona miejscowo temperatura
przeczos (excoriatio)
– ubytek naskórka powstały w wyniku zadrapania, z surowiczym wysiękiem i punkcikowatym krwawieniem
rana (vulnus)
– przerwanie ciągłości skóry
rumień (erythema)
– plama skóry koloru czerwonego powstała na skutek oparzenia, zatrucia tlenkiem węgla; może być wykwitem zapalnym
strup (crusta)
– wynik zasychania płynu wysiękowego, krwi lub/i treści ropnej
torbiel (cystis)
– patologiczna jama otoczona mniej lub bardziej wyraźnie wykształconą ścianą, wyścielona nabłonkiem
zaskórnik (comedo)
– drobny czop rogowo-łojowy w przewodzie wyprowadzającym gruczołu łojowego, którego powierzchnia (wskutek utleniania się keratyny) ma prawie czarne zabarwienie
zliszajcowacenie (impetiginisatio)
– wtórne, zwykle paciorkowcowo-gronkowcowe nadkażenie zmian chorobowych skóry, przebiegających ze świądem